Harold
De Harold is een basisvorm voor langere improvisatievormen. Veel anders lange improvisatievormen zijn afgeleid van de Harold. In principe is de Harold een opeenvolging van vrije (losstaande) scènes die samen tot een groter verhaal leiden. De Harold kan met ongeveer zes tot tien acteurs gespeeld worden.
De opzet is als volgt:
- Een scène wordt gestart met twee of drie personen, die compleet vrij is relaties en locatie kunnen zelf verzonnen worden of aan het publiek gevraagd worden. Het doel van deze eerste scène is dat de karakters en de situatie duidelijk worden. De volgende scènes zijn ook losstaande scènes die door de andere spelers gespeeld worden. Zo ontstaan er drie of vier (afhankelijk van het aantal spelers) aparte scènes die elk een ander verhaal vertellen.
- Zodra iedereen de eerste scène heeft gepeeld worden de vervolgscènes gespeeld, deze zijn in principe een vervolg op wat er in de eerste scène is gespeeld. De afzonderlijke scènes staan nog steeds helemaal los van elkaar. Nu de karakters en de situatie duidelijker zijn kan er wat meer aan de inhoud van het subverhaal gewerkt worden.
- Bij de derde ronde van scènes kan er verbonden worden, hiermee bedoel ik dat karakters in elkaars scène kunnen voorkomen. De verhalen die zijn ontstaan uit de voorgaande scènes worden door elkaar gemengd. Het logisch vervolg hiervan is dat er bepaalde hoofdverhalen ontstaan en andere verhaallijnen weg zullen vallen.
- Voor het vervolg van de Harold is geen vaste structuur meer nodig en worden er de scènes gespeeld die nodig zijn voor het verhaal.
De Harold kan zo makkelijk of zo moeilijk gemaakt worden als de spelers zelf maar willen, maar in principe is het een erg vrije vorm waarin een heleboel verschillende stijlen gebruikt kunnen worden. Bij het spelen van een Harold zijn er wel een aantal aandachtspunten waar men op moet letten:
- Er moet niet vanaf het begin al verbonden worden tussen de verschillende scènes, laat eerst de karakters en het subverhaal zich goed ontwikkelen.
- Probeer niet krampachtig alles in één verhaal te proppen. ER zullen bij het spelen van een Harold een tal van verhaallijnen ontstaan, maar deze kunnen toch niet alle uitgespeeld worden, beperk jezelf tot het uitspelen van de sterkste verhaallijnen.
- Hetzelfde geldt voor karakters, het is logisch dat er bij het spelen enkele belangrijke karakters voor het verhaal ontstaan en enkele minder belangrijke. Laat deze karakters dan ook een hoofdrol spelen, dit versterkt de voorstelling in het algemeen.
- Niet alle karakters hoeven fysiek bij elkaar te komen, zo kan het bijvoorbeeld erg leuk zijn om te zien dat een gezin in een flinke crisis zit en dat de buren op vakantie in Frankrijk voortdurend roddelen over deze familie en zo dus ook van alles in de schoenen schuift van de hoofdrolspelers.
De Harold is een veelzijdige vorm waar flink mee geëxperimenteerd kan worden, zo hoeft de ene Harold ook helemaal niet op de andere te lijken. Dit is dan ook de grote aantrekkingskracht van een Harold.